«Εδώ μέσα γίνονται Σόδομα και Γόμορρα», φώναζε η Σαπφώ Νοταρά και στη συνέχεια έβαζε «μπουρλότο» στο γραφείο του διευθυντή της στην ταινία «Αχ! Αυτή η γυναίκα μου».
Οι ρόλοι της δεν ήταν σχεδόν ποτέ πρωταγωνιστικοί, ωστόσο άφησε εποχή με τις ερμηνείες της και τις αξέχαστες ατάκες της.
Συνυφασμένη με ρόλους φωνακλούς, γκρινιάρας, αθυρόστομης αλλά και καλόψυχης υπηρέτριας ή μητέρας, με αυτή την διαπεραστικά δυνατή και βραχνή φωνή, η Σαπφώ Νοταρά υπήρξε η αγαπημένη αγριοφωνάρα του ελληνικού κινηματογράφο.
Πέθανε μόνη και αβοήθητη στο διαμέρισμα που διέμενε στην πλατεία Κουμουνδούρου, στον αριθμό 22, το ενοίκιο του οποίου πλήρωνε κάποιος άγνωστος επιχειρηματίας θαυμαστής της. Η αστυνομία βρήκε την σορό της μετά από δύο μέρες, τον Ιούνιο 1985. Καθόταν στην συνηθισμένη της θέση με ένα τσιγάρο που είχε σβήσει στο χέρι της.
Η Σαπφώ Νοταρά, είχε το σπάνιο προσόν να δίνει χρώμα και ύλη στις λέξεις τονίζοντάς τες με τη δυνατή και βραχνή φωνή της. Ωστόσο, πέρα από τη φωνή της, είχε ένα μεγάλο υποκριτικό ταλέντο και μία έντονη και δυναμική παρουσία.
Η Σαπφώ Χανδάνου γεννιέται το 1910 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Από μικρή ηλικία μαθαίνει κλασικό χορό και ρυθμική και θα έρθει στην Αθήνα για να συνεχίσει τις σπουδές της. Ήταν από τις λίγες γυναίκες της εποχής της με πανεπιστημιακή μόρφωση, αφού είχε σπουδάσει στη Βιομηχανική Σχολή.
Στην πρωτεύουσα πια θα περάσει από τα έδρανα της Επαγγελματικής Σχολής Θεάτρου και κατόπιν θα φοιτήσει στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου. Εκεί αποφασίζει ότι το επίθετό της δεν ήταν καλλιτεχνικό και υιοθετεί το καλλιτεχνικό επώνυμο Νοταρά, το οποίο εμπνεύστηκε από το δρόμο που βρισκόταν η δραματική σχολή που φοιτούσε.
Η Σαπφώ Νοταρά μοναδική στο είδος της ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή και πολύ σύντομα έγινε μόνιμη συνεργάτιδα των μεγαλύτερων θιάσων της πρωτεύουσας, ανεβαίνοντας στη σκηνή με τα ιερά τέρατα της εποχής. Ερμήνευσε ρόλους τόσο του κλασικού ρεπερτορίου όσο και του ελληνικού θεάτρου, με τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή της να την κάνει τόσο αγαπητή στο κοινό.