Χριστούγεννα του 1969. Τα παιδιά της γειτονιάς ανάψαμε τον καθιερωμένο καρτσιούνο στου “γέρου το μπαξέ”, όπως έγραφα χθες. Η αλάνα αυτή (Γιώργου και Νίκου Βλάχου -ΟΑΕΔ) ήταν ακριβώς απέναντι από το πατρικό μου σπίτι και τη χρησιμοποιούσε ο γνωστός Σταύρης Λιόλιος ως “Μάνδρα οικοδομικών υλικών”. Η πρώτη (και παλαιότερη) φωτογραφία, που οι άνω των 60 χρονώ θα θυμούνται τον δρόμο (της Χρ. Λαναρά), απεικονίζει γλαφυρά την τότε εποχή, με το παλιό μας διώροφο σπίτι στο “κέντρο” της. Η φωτογραφία είναι της δεκαετίας του ’40 περίπου, γιατί την παράγκα (ξυλουργείο) που υπήρχε δεξιά όπως βλέπουμε το σπίτι μας, δεν την θυμήθηκα. Η Λαναρά λοιπόν τότε, ήταν ένας χωματόδρομος, τελείως αγνώριστη με σήμερα. Κι ας μας λένε …..”Κολωνάκι”!!! Δεξιά κι αριστερά, φαίνονται λιγοστά σπίτια -όλα παλιατζούρες- και αρκετοί μπαξέδες. Αριστερά επίσης, διακρίνονται -τα σωζόμενα και σήμερα τρία σπίτια !!!- ήτοι του Πολύδωρου Μπιλιούρη, του Δημήτρη Καραγιαννόπουλου (οδοντίατρου) και του Γ.Χρονίδη -ιατρού -(νυν ηλεκτρονικά Σπύρος Γιάγκας). Στις άλλες δύο φωτογραφίες με τον καρτσιούνο μας (πρόκειται για τον μπαξέ αριστερά όπου παλιά υπήρχαν οι παράγκες με λαμαρίνες της πρώτης φωτογραφίας), διακρίνονται από αριστερά όρθιοι: ο + Πολύδωρος Ευ. Μπιλιούρης, ο + Αναστ. Δ. Νούσιας, ο Σταύρος Πολ. Μπιλιούρης και ο + Σταύρης Λιόλιος. Μεσαία σειρά: Γιάννης Αλ. Τζιώνας, Γιάννης Δ. Νούσιας και Τάκης Κ. Καραμπατζός και καθήμενοι: Τάσος Κ. Καραμπατζός και Δημήτρης Αν. Καραμπατζός. Στην άλλη φωτογραφία: Πίσω -και σε “περίοπτη θέση- το φορτηγό του Στ. Λιόλιου (μάρκας OPEL) με τη γνωστή ονομασία “ΑΒΕΡΩΦ” και πίσω ψηλά στις στέρνες του ασβέστη από αριστερά πάλι: οι Γιάννης Τζιώνας και Τάκης Καραμπατζός. Μπροστά τους οι Σταύρος Μπιλιούρης -Σταύρης Λιόλιος και Αναστ. Νούσιας και καθήμενοι: Δημήτρης Καραμπατζός- Γιάννης Νούσιας – και η αφεντιά μου, χωρίς μπουφάν, έτοιμος για ….ξεπάγιασμα!!! Άλλες εποχές, άλλα χρόνια, άλλες συνήθειες. Οι οικογένειες πολύ πιο δεμένες. Κρατούσαμε την παράδοση και τα έθιμά μας.Η λέξη γειτονιά, μας άγγιζε και μας ένωνε. Και ο καρτσιούνος ήταν το σημείο αναφοράς για τις γιορτές των Χριστουγέννων, του ΑγιαΒασίλη και των Φώτων. Περιμέναμε σαν παιδιά, πώς και πώς να έρθουν αυτές οι μέρες να παίξουμε, να χαρούμε, να μάσουμε τσάκνα στο χτήμα και να κουβαλήσουμε καναν καρτσιούνο!!! Οι μεγάλοι, ίσια που μας “φυτίλιαζαν” για να φέρουμε “κλεμμένα” ξύλα, αλλά μετά μας βοηθούσαν στο στήσιμο των κούτσουρων και απολάμβαναν μαζί μας τη θαλπωρή της φωτιάς. Μέρες νοσταλγικές, χαρούμενες, ζεστές, ανθρώπινες …. και η φωτιά …. … έκαιγε !!!! (κατά το “η βρόχα έπεφτε”). ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.
